Horen, zien, proeven: we hebben al 3 zintuigen gehad in de serie ‘Geloven met je zintuigen’. Deze week stond het 4e gezinsmoment gepland: iets van God ontdekken door je huid, door te voelen. Met je huid kun je van alles voelen: of iets warm is of juist koud, hard of juist zacht. Ook kun je aanraking voelen: dit kan fijn zijn, bijvoorbeeld om te laten merken dat je van iemand houdt; maar ook kun je een grens aangeven met je lichaam: stop! Op de grote mensfiguur van het eerste gezinsmoment in deze serie tekenen Elianne en Joël van alles wat je kunt voelen met je lichaam: de wind langs je huid, de warmte van de zon, kriebels in je buik, of pijn op je knie.
Aansluitend luisteren we het themalied ‘Ik ben’, waarin het gaat over het met je zintuigen waarnemen van God. Het gezinsmoment gaat – zoals elk gezinsmoment in deze serie – over de 2 aspecten: wijzelf, en God. Wijzelf kunnen door te voelen iets van God leren. En God wil, door ons aan te raken, ons iets van Zichzelf geven.
Je ziet God niet, maar Hij is er wel
Allereerst gaan we in op hoe wijzelf door te voelen iets van God kunnen ontdekken. Op tafel liggen heel wat ballonnetjes (sensory balloons). Voorafgaand aan het gezinsmoment hebben Elianne en ik die, via een trechter, gevuld. In elk ballonnetje zit iets: zand, knikkers, meel, rijstkorrels, boekweitkorrels, en mais. Een kartonnen vel is in vakjes verdeeld, en in elk vakje ligt iets wat ook in één van de ballonnetjes zit. Aan Elianne en Joël de taak om goed te voelen wat er in de ballon zit, en deze in het juiste vakje te leggen. Voor Joël blijkt dit echt nog een stapje te moeilijk, maar Elianne heeft er veel plezier mee.
We maken er een praatje over. Er zit iets in de ballon; dat kunnen we voelen. Maar we kunnen het níét zien. Het is er wel, dat voelen we, maar we zien het niet. Zou het zo misschien ook met God kunnen zijn?
Over dit thema lezen we een boekje dat wij toevallig in huis hebben: ‘Op zoek naar God’. Dit boekje sluit mooi aan op het thema – wil je zelf een gezinsmoment hierover houden, dan kun je dit onderdeel gerust voorbij laten gaan.
God raakt aan
Door te voelen, kunnen wij iets van God ontdekken. Maar er is meer. Gods kant is er, allereerst, ook. We pakken de platen uit de peuterbijbel erbij, van het verhaal van de mensen die kinderen bij Jezus willen brengen. Intussen lezen we de bijbehorende tekst in Marcus 10 vers 13-16 uit de Bijbel in Gewone Taal: “Ze wilden graag dat Hij de kinderen zou aanraken.” En Jezus doet dat! Hij legt Zijn handen op hen, en zegent de kinderen. God raakte mensen – letterlijk – aan.
We denken hier even over na. Waarom zouden mensen zo graag willen dat Jezus hun kinderen zou aanraken? Er komen wat ideeën boven. En we praten er kort over door. Zoals Jezus toen de kinderen zegende, mogen wij nu “in Jezus’ naam” (ofwel: namens Jezus) elkaar zegenen. Zo is het alsof God ons zelf aanraakt, wat bijzonder. En zo zegenen we elkaar met het zegenliedje “Ik zegen jou in Jezus’ naam”. Elianne legt haar handje op mijn hoofd; en daardoor voel ik me dubbel gezegend 🙂
Afsluiter
Elianne en Joël hebben er nog geen genoeg van, en daarom doen we als afsluiter nog een voel-spelletje. Van een oude schoenendoos hebben we een “black-box” gemaakt. Een gat aan de voorkant, waar alleen je hand door past. Om de beurt gaat één van ons naar de gang. De anderen stoppen intussen iets in de black-box, waarna degene van de gang gehaald wordt en in de black-box mag voelen wat er in verstopt zit.
De huid, tastzin, voelen: ook dat kan ons helpen in een leven met God.