Anderhalf was onze dochter. Vorig jaar met kerst.
En toch had ze het al heel goed door: dat het feest was, en dat Jezus was geboren.
Om eerlijk te zijn, had ik er weinig zin in vorig jaar. Ik was zwanger van nummer 2, en flink misselijk en moe. Bij ons in de kerk hebben we een ‘oudergroep’, waarbij we eens per kwartaal samenkomen om elkaar te inspireren en motiveren. Eind november ging het over advent, en hoe je als gezin kunt toeleven naar kerst. Ik kon er die avond niet bij zijn, en gaf aan dat het voor ons toch nog niet zo’n relevant thema was: onze dochter was nog te klein. Dacht ik.
Gelukkig dacht iemand uit de groep daar anders over. Die persoon zei dat onze dochter nog wel jong was, maar al heel veel ervaart, voelt, en ziet. Dus dat je juist dan al heel veel kunt meegeven. Ook dat het goed is om zo vroeg mogelijk te beginnen om een eigen ‘gezinscultuur’ op te bouwen, en bepaalde gewoontes in te slijten.
Ik ben erg blij dat we dat advies ter harte hebben genomen. Want we maakten er werk van, en het pakte fantastisch uit! Een nieuwe traditie in ons gezin was geboren.
Voor elke dag in de adventstijd maakten
we een doosje (heel eenvoudig te maken van wc-rolletjes), met daarin een Bijbeltekst om te lezen, en een opdrachtje of klein cadeautje. De foto’s zijn verschrikkelijk in kwaliteit (wist ik veel dat ik het jaar daarna een blog zou starten), maar ik post ze toch, om inspiratie te geven. De opdrachtjes waren eenvoudig en leuk: kijk een filmpje, zing een liedje, lees een boekje over kerst, leg van je houten blokken de naam Jezus neer, steek kaarsen aan, etc.
Daarnaast maakten we een kijktafeltje, waarbij we telkens iets toevoegden, en elke dag één of meerdere kaarsen aanstaken.
De adventstijd werd echt een tijd van verwachting, van uitzien naar het feest van Jezus’ geboorte. En van uitzien naar het openmaken van de doosjes… Want Elianne vond het geweldig. Ze mocht na elke avondmaaltijd een doosje openmaken, maar ’s ochtends begon ze er al om te vragen. En door de dag heen liep ze heel geregeld naar het kijktafeltje, en speelde ze met de dingen die daarop lagen. Maar dat het werk de moeite waard was, dat werd voor mij duidelijk toen ze bij het tafeltje liep en zelf begon te vertellen: “Esus boren” (Jezus is geboren).
Anderhalf was onze dochter. Vorig jaar met kerst. En toch had ze het al heel goed door. Het is feest, en Jezus is geboren!