Gezinsmomenten: waarom? – deel 2

‘Mama, hebben we vandaag weer “gezinsboment”? Wat gaan we vandaag doen?’

We waren nog maar een kleine maand bezig met het houden van wekelijkse gezinsmomenten, en Elianne begon er al naar te vragen. Nee, het woord spreekt ze nog nét een tikkeltje verkeerd uit, maar het idee is duidelijk. Na 2 à 3 keer was het voor haar een heel vanzelfsprekende traditie geworden om op zondagmiddag een gezinsmoment te hebben.

Echt gaaf, vind ik dat! Je probeert iets op te zetten, en in mum van tijd wordt het niet alleen een gewoonte in je gezin, maar ook iets waar zelfs om gevraagd wordt. Een leuk moment samen als gezin rondom God.

Een echtpaar in de kerk stimuleerde ons: bouw zo vroeg mogelijk aan je eigen ‘gezinscultuur’. Schep gezinstradities. Creëer dát in je gezin wat jullie belangrijk vinden, en laat dat het liefst van jongs af aan een gewoonte worden. Zijn je kinderen al ouder? Geen zorgen, je kunt altijd nieuwe ’tradities’ introduceren – alhoewel dat bij oudere kinderen doorgaans wat meer moeite zal kosten dan bij jongere kinderen. Zie het als het leggen van een fundament; hoe vroeger je begint, hoe meer tijd je hopelijk hebt om erop voort te bouwen. Gezinstradities introduceren, zelfs als je kinderen nog erg jong zijn, is dus zeker de moeite waard! Alles wat je nu investeert, legt een basis voor de toekomst!

Het is natuurlijk niet gezegd dat het houden van gezinsmomenten voor elk gezin een passende gezinstraditie is. Of dat als je gezinsmomenten houdt, dat je dit de rest van je leven moet doen. Bij ons is het op dit moment in elk geval een werkbaar format. En is er weer een stukje ‘gezinscultuur’ gesmeed.

Uiteraard biedt dit geen garanties. Het leven is niet zo maakbaar. Er kan van alles en nog wat gebeuren waardoor het leven (ook in je gezin) anders loopt dan je had gedroomd. Je weet niet wat de toekomst brengt. Je weet niet wat er gaat gebeuren, hoe je kinderen zich gaan ontwikkelen, welke strijd je zult moeten voeren. Gelukkig is God veel groter dan onze bouwsteentjes… Ik vind een zinnetje uit Psalm 90 (berijmd, vers 1) altijd super mooi:

Geslachten gaan, geslachten zullen komen:
wij zijn in Gods ontferming opgenomen.

Ik vind het een voorrecht een mooie gezinscultuur te scheppen. Elianne en Joël krijgen zo niet alleen een fijn, veilig thuis. Maar hopelijk zien ze ook door dit alles heen onze imitatie van God als Schepper, Die voor ons een veilig thuis in gedachten had. En van Jezus, die nu een plek voor ons gereed maakt in het huis van de Vader.