Gezinsmoment: David en Goliath (Gods verhaal, jouw verhaal – 11)

Nee. Ik denk dat het niet klopt. Ik denk dat het niet klopt dat een paar van de meest ‘favoriete kinderverhalen’ uit de Bijbel zo luchthartig verteld worden. Gelovige Noach in de ark, sterke Simson in de tempel van de afgod, dappere David tegen Goliath, om zo maar even drie verhalen te noemen. Drie verhalen die favoriet zijn bij kinderen. Maar – vraag ik me af – is wát we vertellen dan niet erg selectief? Zo mooi / fijn / prachtig zijn de verhalen eigenlijk niet. Laten we misschien iets essentieels weg?

Ja, natuurlijk snap ik het – de verhalen spreken tot de verbeelding. Het gaat over helden, het gaat over Gods trouw en zorg, het gaat over het plan van God dat toch doorgaat ondanks omstandigheden. Maar toch. Zou het kunnen dat – zolang wij deze verhalen met droge ogen kunnen vertellen – we iets missen van de diepte van het Evangelie?

Deze vragen gingen door mij heen, terwijl ik het verhaal van David en Goliath voorbereidde voor ons gezinsmoment.

We beginnen ons gezinsmoment met het luisteren naar het liedje “Goliath”, van Marcel Zimmer. Daarna lezen we het verhaal uit de kleuterbijbel “Gods verhaal – jouw verhaal”.

Aansluitend hebben we een gesprekje over het verhaal. Een gesprekje waarin het eerst gaat over het verhaal: vinden we het een mooi verhaal? Ja, natuurlijk. Maar ook wel een beetje verdrietig. Waarom? Omdat Goliath dood gaat, en het is altijd verdrietig als mensen doodgemaakt worden. God wilde dat ook eigenlijk helemaal niet, dat mensen dood moeten. Maar Goliath wilde echt helemaal niet naar God luisteren en hij maakte God belachelijk. Hij was een vijand in de oorlog. “Waarom gaan mensen dood?” vraagt Elianne. En zo komen we ineens uit bij de schepping en zondeval. Dat daar de dood zijn intrede deed als straf. “Maar ik doe nooit iets verkeerd”, zegt Elianne. Tja, wat moet je daar nu op zeggen bij zo’n engeltje… 🙂 Maar dieper: hoe kom je voorbij het punt dat ‘zonde’ alleen gaat om ‘stoute dingen’, maar ook om je diepste wezen?

We praten verder: wat vindt Elianne echt spannend om te doen? En wat vindt Joël een beetje eng, of papa, of mama? David vond het vast ook wel een beetje eng om op reus Goliath af te gaan. Maar God was bij hem, en God is ook bij ons.

We kijken een filmpje van David en Goliath uit de Prentenbijbel. En ook dan blijkt weer hoe dit verhaal tot de verbeelding spreekt. Op het moment suprême zit Elianne met haar handjes voor haar ogen te gluren naar het filmpje. En als Goliath dood neervalt, begint ze hard te klappen, waarop Joël uiteraard mee gaat doen. Jesse en ik kijken elkaar maar aan en grijnzen naar elkaar; tja…

Daarna hebben we een grappige verwerking (gedeeltelijk geïnspireerd door de blog van Family Nights). Eerst leggen we een groot vel papier op de grond (je kunt hier een behangrol of een rol inpakpapier voor gebruiken), en trekken we een lijn om Elianne heen. Groot hoor! Dit symboliseert Goliath, en we plakken dit vast op de grond. Daarna maken we van ijslolliestokjes een heuse katapult. We leggen er een rozijn op, en schieten maar: probeer het hoofd van ‘Goliath’ te raken. Uiteraard mag de rozijn na het schieten, opgegeten worden.

Gezinsmomenten houden met kinderen: het opent je ogen weer voor een heleboel nieuwe dingen.