“Waarom is de paraplu er afgehaald??” Echt niet leuk, vonden ze het, Elianne en Joël. Echt.Niet.Leuk. Dat het weer tijd werd om de paraplu en het gebedskoffertje op te ruimen. Dat de serie over bidden weer voorbij is. Joël was er gewoonweg door in tranen: “Ik wil een gebedsbriefje tekenen!!”
In 3 weken tijd is het een gewoonte geworden: om gebedsbriefjes te tekenen en schrijven (ook al had Joël soms geen idee wat hij op het briefje tekende 🙂 ) En om die in de paraplu te hangen, en het te verwerken in ons gebed naar God.
Iets zeggen tegen God
We leggen het uit. Dat we met het gebedsarmbandje nadachten over allerlei dingen die we tegen God zouden kunnen zeggen. En dat de gebedsbriefjes die we in het gebedskoffertje stopten (zie het eerste deel in deze serie) een hulpmiddeltje waren om dingen tegen God te zeggen. Maar dat we nu ook weten dat we alles tegen God kunnen zeggen, dat we die dingen niet meer per se eerst op een briefje hoeven te tekenen maar dat we het ook direct vanuit ons hart tegen God mogen zeggen.
Maar toch… echt leuk vinden ze het niet, dat dit tijdelijke ritueel nu weer verdwijnt.
Bidden voor de wereld
Heel kort staan we nog stil bij het 4e icoon op de gebedsarmband: bidden voor de wereld. Op tafel ligt een plaat van de wereld. Opnieuw uit het boek Waar zullen we voor bidden? We bekijken de plaat, en bedenken allerlei onderwerpen waar we voor zouden kunnen bidden.
Dan zetten we een grote, mooie kaars op de plaat. En we lezen de tekst uit Johannes 8 vers 12, uit de Bijbel in Gewone Taal. Waar Jezus zegt: “Ik ben het licht voor de wereld. Als je mij volgt, leef je niet meer in het donker.” En als een gebed, steken we de kaars aan. Als een uiting aan Jezus, met de vraag om het licht te maken in de wereld.
Jezus, licht voor de wereld
“Mam, wij horen bij Jezus toch, dus bij ons is het niet meer donker!” deelt Elianne. Ja, schat.. Buiten is het natuurlijk nog wel donker, nu het avond wordt, en er zullen vaak genoeg dingen gebeuren die we niet leuk vinden of niet begrijpen. Maar van binnen, in ons hart, is het licht. Altijd!
We houden elkaars handen vast, danken Jezus dat Hij het licht is in ons leven, en bidden dat Hij het licht is in deze wereld. De kaars brandt. Het licht verspreid een warme gloed. En zo sluiten we een serie af. Een serie waarin we iets meer leerden om vanalles te delen met God, het Licht. En kijken we uit naar woensdag, wanneer we de veertigdagentijd in gaan en ons richten op het Licht, Jezus.
En dat gebedskoffertje? Misschien zet ik die nog wel weer terug op tafel…we zullen zien.
1 reacties
[…] gehangen worden, iets wat wij ook gaan doen. Hoe mooi sluit dit aan op onze serie over ‘bidden met kinderen‘ – Elianne en Joël wilden het gebedskoffertje nog helemaal niet kwijt. En […]