Hemelv…. ?!

Met Hemelvaart…. joehoe, hoor je me? Met Hemelvaart vieren we… hallóó? Goed, op Hemelvaartsdag vieren we dus… ben ik in beeld? Met een diepe frons en draaiende ogen kijk ik naar de overkant van de tafel, naar Jesse. “Ik moet toch echt iets doen aan mijn pedagogische skills,” mompel ik tussen mijn samengeperste lippen door. De kinderen horen het niet eens; zo druk zijn ze bezig met allerlei dingen, behalve ons gezinsmoment over de hemelvaart van Jezus.

Het idee

Het idee voor Hemelvaartsdag was prachtig. Er zouden – met Serve the City – allerlei acties in onze woonplaats gehouden worden om mensen te dienen. Ik zag het al helemaal voor me: we zouden met ons gezin kunnen nadenken over Hemelvaart. Over Jezus die Koning is van de wereld, en nu troont in de hemel. En over ons, mensen die op aarde leven in Zijn koninkrijk.  Aansluitend zouden we dan, als gezin, mee kunnen doen met een ‘Serve-the-City-actie’: samen de waarden van Jezus’ koninkrijk uitleven, door de mensen om ons heen te dienen. Prachtig idee voor Hemelvaartsdag, de dag waarop we vieren dat Jezus Koning is. Tot zover het idee.

De realiteit

De week van Hemelvaart verliep nogal chaotisch, druk, en was erg vol. Het idee om mee te doen met een actie, lieten we maar gauw varen – we hadden hard een dagje thuis nodig. Dus met goede moed begonnen we thuis aan ons gezinsmoment over Hemelvaartsdag. Wat niet zoveel ‘Hemelvaart’ werd. De verwerking vond Elianne “veel te makkelijk en stom”, de liedjes over Hemelvaart kenden we nog niet, en de aandacht bij het verhaal houden, bleek lastig.

Ik merkte dat ik het bij mezelf ging zoeken:

• Heb ik het niet goed voorbereid?
• Ligt het aan mijn pedagogische vaardigheden?
• Moet ik het geestelijk inkleuren?

Hemelvaart

Hoe gemakkelijk ik het ook op kon schrijven in Mosterdzaadjes – dat de praktijk weerbarstiger is dan je idealen, en dat je dus beter blij kunt zijn met wat je wél hebt, in plaats van je druk te maken over dat wat er niet is – ik merkte dat ik dat op Hemelvaartsdag lastig vond. “Ik wil graag zoveel meer,” verzuchtte ik tegen Jesse, die nuchter constateerde dat het “zo goed was”. Maar het zat er even niet in, en ach, wat hindert het eigenlijk ook?

In de dagen daarna denk ik er zo nu en dan nog eens over na. En hoe leuk ik het ook vind om mooie plannen te bedenken (dus wie weet, volgend jaar weer), eigenlijk leert deze Hemelvaarts-flop mij wel een mooie Hemelvaartsles. Dat ik mijzelf veel te belangrijk maak wanneer ik het bij mezelf ga zoeken. En dat nu juist de kern van het geloof in Jezus is dat het helemaal niet van mij afhangt. Integendeel: dat Jezus naar de Vader in de hemel ging, om Zijn Geest naar óns te sturen. En dat die Geest van Jezus bij ons is tot op de dag van vandaag. Hier, op de aarde waar we allemaal maar wat aanrommelen en God intussen zijn koninkrijk bouwt…

Hemelvaartsdag: een geweldig moment om te vieren dat Jezus Koning is van ons zooitje ongeregeld. Wat ben ik blij om van Hem te mogen zijn!

Bron foto: flickr