‘Vandaag wordt een heel bijzondere dag, mama,’ zei Elianne vorig jaar bij het wakker worden. Het was eerste pinksterdag. ‘Waarom dan?’ vroeg ik verbaasd. ‘Nou,’ reageerde ze, ‘omdat de Heilige Geest komt vandaag natuurlijk!’
Ik stond versteld en merkte dat er een dubbel gevoel in mezelf opkwam. Ja, ik was enorm dankbaar voor mijn dochter die uitkijkt naar het vieren van het pinksterfeest. En tegelijk voelde ik een onrust: nu mijn dochter zo uitkijkt naar deze dag, naar het vieren van de komst van Gods Geest, naar God, dan moest dit wel werkelijkheid worden. Dan moest deze dag heel speciaal worden. Ze mocht toch niet teleurgesteld worden in haar verlangen naar God?
Ineens drong het tot me door: wat was ik aan het doen? Ik trok Gods verantwoordelijkheid naar mijzelf toe. Dat was beslist hoogmoedig. Ik knielde neer en deelde mijn hart met God: ‘God, dit is Úw ding, hoor. U hebt mijn kind op het oog, ze is van Ú! En U ziet de grote verwachting die zij heeft; ik kan die niet waarmaken, maar U wel. Hier is mijn kind, God, ik breng haar bij U.’
De dag ging verder. We kleedden ons aan, ontbeten met elkaar, vierden het pinksterfeest in de kerk. ’s Middags thuis hielden we een gezinsmoment rondom Pinksteren: we lazen het verhaal, en maakten dit tastbaar en zichtbaar. ’s Avonds bracht ik mijn dochter weer naar bed. Deze eerste pinksterdag was alweer voorbij. Was de Heilige Geest gekomen? Ik hoefde maar om me heen te kijken om het antwoord al te weten.
Generaties
Baby, peuter, kleuter… Het is typisch voor kleine kinderen: het ontbreken van historisch besef. Wat hier en nu is, is werkelijkheid; het enige wat telt, is het nu. Bijbelverhalen en het vieren van de christelijke feesten is dan ook niet iets wat over vroeger gaat. Adam, Maria en Jezus zijn voor een peuter niet van ‘toen’, maar van ‘nu’. En de komst van Gods Geest is dan ook niet iets wat we ‘gedenken’, maar wat we hier en nu vieren.
Wat bijzonder dat God generaties heeft bedacht – dat niet iedereen zich in dezelfde fase van zijn leven bevindt. Want wat kunnen peuters ons, ouderen, thuis en in de kerk helpen om steeds weer met frisse ogen om ons heen te kijken. Wat kan een peuter ons stimuleren om verwachtingsvol te zijn naar God Die bij ons is, hier en nu. Immanuël.
Zoals peuters ons met hun typische peuterdingen iets kunnen laten ontdekken over God, zo kunnen baby’s dat ook (bijvoorbeeld door hun enorme nadruk op zintuiglijke ervaring), en kleuters evenzo (onder meer door hun onstilbare leerhonger en verwondering). En wat bieden deze typische kenmerken van elke levensfase prachtige aanknopingspunten om de verbinding te leggen met God.
Wat mooi is het om – óók als het gaat om geloof – af te leren stemmen op de beleving die past bij de ontwikkelingsfase van een kind. Dat is een prachtig geschenk om mee te geven aan kinderen. Maar onderschat niet wat dit met jouzelf zal doen! Wat zul jij, net als ik dat doe, door de ogen van kinderen veel ontdekken over God.
Wil je meer lezen over de ontwikkelingsfasen van jonge kinderen en de invloed daarvan op geloofsbeleving? Lees dan Mosterdzaadjes; dat is hét handboek voor geloofsopvoeding bij de kleinste kinderen.
Dit blog verscheen vandaag bij Sestra, het platform voor vrouwen die zoeken naar manieren om het geloof in het eigen leven relevant te laten zijn.