Kind en kerk

Hoogbegaafde kinderen en vakantie – dat is een vak apart. Wij hadden, na een pittig eerste jaar van Elianne op school, een heerlijke zomervakantie. Eén van de dingen die daar ongetwijfeld toe heeft bijgedragen, is het ontdekken van nieuwe dingen.

Nieuwe dingen ontdekken…

Op mijn facebookpagina schreef ik eerder deze week iets over hoe wij deze zomer zijn doorgekomen. Er kwam een stroom aan reacties en tips los, super! Deze zomer hadden wij namelijk voor het eerst een Museumkaart. Wat een uitvinding is dat! Elianne en Joël zijn allebei jarig net voordat de zomervakantie begint. In plaats van weer allerlei cadeaus, vroegen we een bijdrage voor de Museumkaart. En dat was geweldig, Nederlandse musea zijn zo leuk! De kinderen konden naar hartelust spelen, terwijl tegelijkertijd hun leerhonger werd gestild. En daarnaast – niet onbelangrijk – werden deze uitstapjes ook voor mijzelf leuk. Eerlijk gezegd houd ik niet zo van speeltuinen (zoveel prikkels), maar musea? Kom maar op! Heerlijk samen op stap als gezin, en tegelijkertijd nieuwe dingen ontdekken – een geweldige combinatie!

…in de kerk?

Naast nieuwe dingen te weten komen, en van alles ontdekken over allerlei dingen, deden wij tijdens de vakantieperiode nog iets. We gingen naar een andere kerk. Gewoon, in onze eigen woonplaats. We bezochten een kerkdienst van een andere signatuur dan de onze, we ervoeren een liturgie die we in onze eigen kerk niet gewend zijn, en maakten mee hoe we op andere manieren dan we gewoon zijn, God en medegelovigen mochten ontmoeten. Nieuwe dingen ontdekken in de (wereldwijde) kerk.

Uitdaging

Om eerlijk te zijn: op het moment zelf was deze uitstap niet bepaald ‘succesvol’. Hoogbegaafde kinderen kunnen soms behoorlijk overtuigd zijn van ‘hoe iets hoort’, en als het dan anders gaat dan anders, kan dat verwarring geven. Daarnaast zijn hoogbegaafde kinderen vaak enorm sensitief, en een nieuwe omgeving brengt een stroom aan prikkels los; iets waarvoor ze tijd nodig hebben om te verwerken. Elianne en Joël weigerden dan ook pertinent om in de andere kerk naar de kindernevendienst te gaan (want: spannend), en uiteindelijk zaten ze dan ook de hele dienst bij ons op schoot – waardoor een heel deel van de dienst langs ons heen ging. Succesvol? Niet per se dus.

Maar wat blijkt: tijdens de dienst krijgt Elianne geen genoeg van het kijken naar de gebrandschilderde ramen – iets wat wij in onze eigen kerk niet hebben. Op de ramen allerlei taferelen uit Bijbelse verhalen. Het maakt diepe indruk op haar. Ontdekt ze zo, via kunst, iets over God? Langs Joël lijkt de dienst heen te glijden. Maar achteraf, elke en elke keer wanneer we langs de betreffende kerk fietsen, roept Joël enthousiast uit: “Daar zijn wij een keer geweest!” Ontdekt hij zo, via andere gelovigen, dat de kerk veel groter is dan alleen de onze? Is onze uitstap succesvol? Misschien dus wel.

Ontdekken in de kerk

Nieuwe dingen blijven ontdekken in de kerk. Volgens mij is dat voor hoogbegaafd geloven cruciaal. Om enerzijds meer diepte te ervaren in dat wat je altijd hoort of beleeft in je eigen kerk, en zo kwalitatief meer te ontdekken over God. Maar anderzijds ook de verbreding, het ervaren en meemaken van andere manieren van geloven in dezelfde God – en zo kwantitatief uitgedaagd te worden om te ontdekken dat God zoveel groter is dan wij kunnen voorstellen.

Het is mijn verlangen dat onze kinderen van jongs af aan een veilige basis ervaren – in het gezin, maar ook breder: in de eigen kerk. Om vanuit die vertrouwde basis te gaan ontdekken: in de diepte én in de breedte. Middels musea, maar ook in de (wereldwijde) kerk.