Al maanden wordt er om gevraagd. Of we niet eens een gezinsmoment over dino’s kunnen doen, ‘Mama, alsjeblieft?’ Elianne, onze grote dino-fan, is al maandenlang (wat zeg ik: jarenlang) dol op dinosaurussen en alles wat daarmee samenhangt. Inmiddels heeft ze een hele dino-verzameling, zijn talloze dino-boeken uit de bibliotheek de revue gepasseerd, hield ze vorig jaar een dino-kinderfeestje, weet ze wat ze later wil worden: paleontoloog (dino-botten-onderzoeker), en ga zo maar door. Zelfs op school heeft de juf nu een speciaal dino-thema uitgewerkt voor in de klas, omdat een aantal kinderen uit de klas hier zo fan van zijn.
Zelf had ik helemaal niets met dinosaurussen. Inmiddels is mijn kennis over deze wezens flink bijgespijkerd, en kan ik niet anders dan zeggen: dino’s zijn best wel fascinerend! En blijkbaar ben ik niet de enige die dat vindt, want zelfs Job krijgt dat te horen… van God!
Dino’s in de Bijbel
Na maandenlang vragen om een gezinsmoment over dino’s, was ik dolblij toen ik een nieuwe kinderbijbel* opensloeg (ik leen vaak kinderbijbels uit de bibliotheek, om meer af te kunnen wisselen). Want wat staat daar voor verhaal: “God vertelt over de dino en de draak”. Dit Is Geweldig! Het dino-gezinsmoment werd een feit!
Het bijbehorende verhaal is het verhaal van Job. Dit verhaal is opgedeeld in meerdere verhalen. De verteltrant is eigenlijk meer geschikt voor iets oudere kinderen. En daarom lees ik gedeeltes uit elk verhaal, en vertel er in eigen woorden omheen. Zo komt het hele verhaal van Job aan de beurt – best een uitdaging, met jonge kinderen.
Richting het einde van het verhaal is daar ineens God aan het woord. God spreekt tot Job; en Gods woorden fascineren. God geeft Job geen antwoorden op zijn vragen naar de zin van het lijden, maar God laat Job onder de indruk komen van de grootheid van God. En hoe bijzonder is het, dat God daarvoor o.a. de dino gebruikt! De dino, dat enorme, afschrikwekkende beest, dat magnifieke, reusachtig sterk wezen, is door God gemaakt – om Gods grootheid te tonen!
(Het gaat in de tekst over “Leviatan”. Het is onduidelijk wat dit precies geweest moet zijn. Geregeld wordt het vertaald met: draak of zeemonster. In deze kinderbijbel is gekozen voor dino en draak.)
Wat laat de dino zien over God?
Op tafel leggen we een groot vel papier, waar Elianne een grote Brachiosaurus op heeft getekend. Na het verhaal stellen we de vraag: wat kunnen wij, door de dino, ontdekken over God?
We bedenken allerlei dingen, en schrijven of tekenen het ernaast:
- De dino is groot; God is groter.
- De dino is gevaarlijk; bij God ben je veilig.
- De dino is sterk; God is sterker.
- Dino’s zijn nu dood; God leeft.
- Sommige dinosoorten leefden in kuddes, samen is veiliger; samen met God staan wij sterk.
Hoe magnifiek is dat, dat zoiets als een dinosaurus ons zoveel wegwijzertjes kan geven naar God.
We luisteren / kijken een liedje: God is zo groot. Het liedje: ‘Mijn God is zo groot, zo sterk en zo machtig’ past er nog beter bij.
Als afsluiter gaan we aan de slag met een science-pakketje over vulkanen, wat we nog hadden liggen. Dino’s en vulkanen worden niet zelden samen genomen, dus we vonden dit wel een passende activiteit. Met behulp van een vulkaan-model, baking-soda, azijn, en rode kleurstof bootsten we een mini-vulkaanuitbarsting na.
Nieuwe uitdaging…
En eindelijk: dat gezinsmoment over dino’s kunnen we afstrepen! Hoe leuk is het, dat Elianne er bij het avondeten zelf nog even op terugkomt: “Ik vind het zo leuk dat we nu een gezinsmoment over dino’s hebben gehouden!” Daar smelt je toch bij weg. Het enige probleem (of laten we zeggen: een uitdaging) is Joëls reactie: “Maar nu wil ik ook een gezinsmoment over Cars…”
* De betreffende kinderbijbel is deze: “God wil bij mensen wonen”. Door Ria Borkent, Arie Kok, e.a.