‘Je moet […] jezelf niet het belangrijkste vinden.’
[Matteüs 11 vers 29, Bijbel in Gewone Taal © Nederlands Bijbelgenootschap 2014]
In Matteüs 11 vers 28-30 staan de bekende woorden van Jezus over rust die Hij je kan geven. In die bredere uitspraak van Jezus, staan onder ander bovengenoemde woorden.
Ik denk – dat herken ik in elk geval bij mijzelf, eerlijk is eerlijk – dat wij vaak veel meer met onszelf bezig zijn dan we ons bewust zijn. We worstelen met schaamte – voor wie we zijn. We worstelen met schuld – voor wat we hebben gedaan. Met angst, onzekerheid, twijfel; kortom: innerlijke onrust is het gevolg.
Wanneer Jezus zegt dat wij onszelf niet het belangrijkste moeten vinden, bedoelt Hij denk ik niet dat we onszelf maar moeten wegfilteren; of dat we onze eigen behoeften moeten wegstoppen en niet mogen luisteren naar wat we ten diepste graag zouden willen. En dat allemaal onder het mom van ‘de ander belangrijker achten dan jezelf’. Ik weet het niet, maar het lijkt mij veel waarschijnlijker wanneer Jezus het juist precies andersom bedoelde. Dat wanneer je durft te staan in de autoriteit en kracht die Hij in je gelegd heeft, dat je dan – als logisch gevolg – helemaal niet zoveel meer bezig bent met jezelf. Dan durf je gewoon te ‘zijn’, jezelf te zijn, te leven, te bestaan – en heb je anderen veel meer te bieden. Ja, dat is doodeng, want dan gaan maskers af. Maar dat kan volgens mij niet anders dan een boel rust geven!
O ja, wat is dat soms
beangstigend; een weg die
onbegaanbaar lijkt.
Onmogelijk dit pad te
gaan; behalve als ik
doodga aan mijzelf.
Als niet ikzelf, mijn
'ego' 't hardste telt
of staande blijven moet.
Maar als ik werkelijk mijn
ziel en zaligheid durf
bloot te leggen.
Wanneer schaamte en
angst de overhand
niet hebben,
maar als komen in Jezus'
lichtkrans mij brengt
tot wie ik ben.
Pas dan kom ik
thuis; dan woon ik
in mijzelf.
En daar is rust, daar
is mijn residentie.
Geschenk van God.
© zoekennaarhetgoede.nl