Jezus reisde rond. Hij ging naar alle steden en dorpen. In de synagogen gaf hij de mensen uitleg over God. Hij vertelde hun het goede nieuws over de nieuwe wereld. En hij maakte iedereen beter die ziek was of pijn had.
Toen Jezus al die mensen zag, kreeg hij medelijden met hen. Hij dacht: Die mensen hebben het moeilijk. Niemand helpt hen. Ze lijken op schapen zonder herder.
[Matteüs 9 vers 35-36, Bijbel in Gewone Taal © Nederlands Bijbelgenootschap 2014]
[Monday Moment in de serie over het Matteüs-evangelie]
Ik vond het interessant om hoofdstuk 9 uit het Matteüs-evangelie op te delen in stukjes. Grofweg schreef ik dit op over de stukjes:
- Vers 1-8: Jezus spreekt, en het gevolg is gezeur.
- Vers 9-13: Jezus doet, en krijgt gezeur.
- Vers 14-17: Jezus doet juist iets niet, en dat levert gezeur op.
- In de verzen 18-19 (23-26 horen daarbij), 20-22, 27-31, en 32-33 klinkt steeds een hulpvraag aan Jezus, gesteld vanuit diepe wanhoop. Jezus grijpt in, en ook dat levert in vers 32-34 weer gezeur op.
- Uiteindelijk komt Matteüs in vers 35-38 tot de slotsom dat Jezus mensen zag die het moeilijk hadden en medelijden met hen kreeg. Hij zag de mensen ‘als schapen zonder herder’.
Jezus ziet mensen zonder herder. De herder in de Bijbel is God zelf, of iemand die in Gods naam het goede doet. Jezus ziet dus niemand die goed doet namens God. Integendeel, Jezus ziet dat de geestelijk leiders de last van de mensen verzwaren.
De geestelijk leiders ‘zeurden’ om wat Jezus in Gods naam aan goeds deed (en waarin Hij zich dus als ‘Herder’ profileerde), en Hij werd ook bevraagd op wat Hij niet deed. Ik begrijp dat wel. Zolang je niet durft te erkennen dat je zelf net zo hard een herder nodig hebt als de zieken, zwakken en radelozen, zolang je niet durft erkennen dat je binnenste er precies hetzelfde uitziet als degenen die het in wanhoopskreten naar Jezus uitroepen, zolang neem je zo gemakkelijk de toevlucht tot oordelen, hardheid en gezeur. Dat geeft een gevoel van macht, alsof je er boven staat – en dat verdooft de pijn of maskeert je eigen innerlijke leegte.
Wat een verademing, te midden van een hulpeloze groep schapen en kwade ‘wolven’, dat Jezus daar is en in woord en gedrag laat zien dat Hij herder wil en kan zijn. Naar Hem wil ik roepen, en me daar niet te groot voor vinden maar ook niet te bang voor voelen. En Hem wil ik ook navolgen in zijn herder-zijn.
Spreek goed,
doe goed
en lig niet wakker van gezeur.
Reik uit,
richt op,
want de nood is hoger dan men zeuren kan.
Zieken komen,
zwakken knielen
maar anderen houden zich groot.
Want ja,
die stap:
te erkennen dat jouw binnenste hetzelfde is.
Ga mee,
kniel neer
en laat je niet weerhouden door je angst.
Want leven
is daar
aan Jezus' voeten en in Zijn naam.
Monday Moments zijn eenvoudigweg gedachten die ik opschrijf na het lezen van een Bijbelgedeelte.
© zoekennaarhetgoede.nl