Het is zondagochtend. De dag is nog stil.
Nog even en mijn tijdlijn (op facebook) vult zich weer met alles voor de zondagochtend: mooi ingezongen liederen voor de zondagochtend, gestreamde preken vanuit een lege kerk of huiskamer, en een heel aantal prachtige kinderprogramma’s voor een moment van bezinning thuis.
De inhoud is anders maar verder is het mechanisme hetzelfde als op de doordeweekse ochtenden van afgelopen week. Ochtenden waarop mijn tijdlijn zich vult met gratis-te-downloaden rekenopdrachten, taaloefeningen, luisterboeken. Daarnaast talloze creatieve mogelijkheden: gratis-online-tekenles, theaterles, muziekles, koken, bakken, typen, tuinieren. Nog niet eens genoemd de online-musea, lunchconcerten, en gratis films die aangeboden worden. Eindeloze mogelijkheden.
Wauw wat geniet ik daarvan, wat bruist er veel energie los! Prachtig; want in ons creëren wordt iets zichtbaar van de Creator!
Be still my soul
Maar het scheppingsverhaal is daarmee niet af! God de Creator schiep, maar God wist ook van ophouden!
En wij? Het lijkt wel of we bang zijn, bang voor stilte, bang voor leegte. Het vacuüm dat ontstaan is door corona wordt direct opgevuld met eindeloze opties. Ik verzuchtte deze week tegen mijn man: ‘Ik zou met gemak een heel jaar kunnen vullen met alle mooie opties, en me geen moment hoeven vervelen.’
Ja, ik vind het mooi: in ons creëren zijn we beeld van de Allerhoogste zelf. Ik hoop dat Gods Geest ons hart zachtjes toefluistert en wij de moed hebben om nu ook in ons rústen beeld van God te zijn.
#veertigdagentijd