Hoe gaat bidden met kinderen bij jullie? Ik vind dat best een (blijvende) zoektocht. Wij bidden hardop met elkaar, aan tafel en ’s avonds voor het slapengaan, dus onze kinderen zijn hier vanaf het begin aan gewend om dat te doen. Maar na verloop van tijd merk ik dat de kinderen terugvallen op ‘standaard’ bewoordingen en zinnen, en het daarbij laten. Niks mis mee, maar ik wil hen daarnaast graag uitnodigen om meer te ontdekken van het communiceren met God. Daarom brengen we soms creatieve manieren van gebed in, om ons blikveld weer even te verbreden.
Na de adventsperiode zijn er een aantal weken ‘leeg’ in het kerkelijk jaar. Half februari begint de veertigdagentijd alweer, maar tot die tijd zijn er nog precies een aantal weken leeg. Het leek ons goed om die weken te gebruiken om weer eens stil te staan bij gebed. Vijf weken, vijf vingers aan één hand. Vijf weken om stil te staan bij het thema ‘bidden met je hand’.
Bidden met je hand
Op internet kan je talloze voorbeelden vinden van ‘gebedshanden’. Vijf vingers, waarbij elke vinger symbool staat voor één specifieke vorm van gebed. Er zijn diverse variaties in omloop, wij kiezen de volgende:
- Duim: God eren
- Wijsvinger: God danken
- Middelvinger: vergeving vragen
- Ringvinger: bidden voor anderen
- Pink: bidden voor jezelf
Elke week één ‘vinger’, en zo nemen we 5 vormen van gebed door. We starten met de duim: God eren.
Duim: God eren
God eren; eigenlijk is dat niets anders dan complimentjes geven aan God. Of in de taal van de gebedshand: een ‘duim opsteken’ voor God. We starten ons gezinsmoment daarom met een leuke inkomer. Iedereen heeft een stapeltje post-its voor zich liggen. De opdracht? Schrijf op post-its een complimentje voor de anderen, en plak die op de rug van degene voor wie het complimentje is bedoeld. Algauw worden ruggen (en mijn buik, want: de baby ook) volgeplakt. Wat zou er op de briefjes staan? Eén voor één gaan we centraal staan en worden de complimenten voorgelezen. Erg leuk om te zien wat er voor elkaar bedacht wordt en wat we in elkaar waarderen.
We praten er over door. Dat complimentjes leuk zijn om te horen, het is fijn voor jezelf. Maar het werkt ook andersom: door complimentjes te geven, word je trots op de ander. Je ontdekt weer even heel bewust waarom je zo blij bent met de ander, waarvoor je dankbaar bent in de ander.
Zo is het ook met God. Als we tegen God zeggen wat we zo mooi van Hem vinden, worden we trots op onze God, blij met God, dankbaar voor wie Hij is. In de Bijbel noemen we dat ‘God prijzen’, ‘God loven’, of ‘God eren’.
Psalm 104
Een Psalm die vol staat van redenen om God te eren, is Psalm 104. Dit is een behoorlijk lange Psalm, maar ik vond het mooi om deze toch helemaal door te nemen. Tijdens het voorbereiden kwam ik er achter dat de Psalm zich uitstekend leent om te tekenen, dus lezen we de lange Psalm voor terwijl de kids een opdracht tussendoor krijgen: luister naar de Psalm en teken zo snel mogelijk zoveel mogelijk van wat je hoort!
Best een uitdaging, want onze kinderen werken liever nauwkeurig en precies, en dat kan hierbij niet. Maar ze vinden het erg leuk en er verschijnt vanalles op hun papier: de aarde, dieren, bergen, de maan, vogels, enz. Wat een leuke manier om een (lang) stuk Bijbel te lezen met kinderen! Dat gaan we onthouden om vaker te doen.
Gebedshand
Hierna krijgen Elianne en Joël een stuk karton. Aan hen de opdracht om hun hand over te trekken, dat uit te knippen, en in de duim het aandachtspunt van de dag op te schrijven. De duim = compliment. Wie nog zin heeft, kan daarna nog met een kleurplaat aan de slag van kleurversjes. Intussen zetten we nog een liedje aan: Iedereen verdient wel eens een compliment.
En deze week? Dan gaan we, elke avond voor het slapen gaan, de ‘duim’ een plek geven in ons gebed. Om te oefenen om ‘complimentjes’ te geven aan de allerhoogste Heer!
1 reacties
[…] Kinderen en geloof […]