Gezinsmoment #5 – Wonderlijk en Waardevol

Voordat we ons 5e gezinsmoment rondom het boek Wonderlijk en waardevol oppakken, krijgen de oudste kids de opdracht om twee vellen papier stevig op elkaar te plakken. Ze lijmen de vellen vol, plakken ze op elkaar en duwen het stevig aan. Waar dit voor is? Dat wordt straks wel duidelijk – we leggen de vellen even opzij om te drogen.

Trouwen

Na verliefd en verkering (besproken in ons vorige gezinsmoment rond dit thema) is nu ’trouwen’ aan de beurt. Ter intro lezen we een vers uit de Bijbel, Genesis 2 vers 24: “Zo komt het dat een man niet bij zijn vader en moeder blijft. Hij gaat met zijn vrouw leven en ze worden samen helemaal één.” Hierover gaat het vandaag.

Nog niet heel lang geleden waren Jesse en ik 15 jaar getrouwd. Elk trouwjaar heeft een eigen naam; Elianne en Joël moeten eerst eens opzoeken hoe het eigenlijk heet, dat wij nu 15 jaar getrouwd zijn. Al snel hebben ze dat gevonden: een kristallen huwelijk!

We lezen de pagina’s over trouwen. Over het burgerlijk huwelijk, over het kerkelijk huwelijk, over sluiers, taart en feest. Daarna pakken we het fotoalbum erbij van onze trouwdag. Deze bladeren we met elkaar door. Zo leuk om de kinderen hier iets van te laten zien; en wat een tijd geleden is dat al, 15 jaar terug!

Op de pagina’s in het boek gaat het ook over scheiden; iets waar we bekend mee zijn in familie, kennisenkring, en bij kinderen uit de klas. Scheiden doet iets; soms kan het niet anders, maar het maakt altijd iets kapot. Een scheiding is vaak een gevolg van een verdrietige situatie, en doet verdriet.

Vrijen

We slaan de bladzijde om en lezen ook de pagina’s over ‘vrijen’. In ons gezin proberen we hier open over te communiceren – mooi om dat nu een extra verdieping te geven en samen te praten over een veilige omgeving waarbinnen seksualiteit volop tot ontplooiing kan komen. Vrijen als hechten aan een persoon staat hierin centraal, en dat trouwen een veilige context kan bieden om te vrijen.

We pakken de aan elkaar geplakte vellen papier van het begin van het gezinsmoment erbij. De opdracht die de kids nu krijgen? Probeer de vellen weer eens los van elkaar te krijgen. Dat lukt uiteraard wel, maar wel met heel wat beschadigingen en scheuren. De gedachte achter deze symbolisering? Trouwen is dat je helemaal bij elkaar mag horen, dat je samen één bent. Eén gezin, partners, en ook één in seksualiteit. Wanneer je dit vervolgens ‘scheidt’, beschadigt er altijd iets; dat is verdrietig.

“Maar hoe gaat vrijen dan als een man en een man met elkaar trouwen, of een vrouw en een vrouw?” klinkt spontaan de vraag van één van de kinderen. We praten hierover door, dat vrijen op heel veel manieren kan – en dat vrijen in het geval van een homoseksuele relatie uiteraard anders vorm krijgt, maar net zo waardevol is. Leuke vraag!

Mijn eigen trouwjurk heb ik helaas niet meer. Maar mijn sluier hebben we nog wel – als afsluiting van het gezinsmoment pakken we die erbij. Uiteraard moet de sluier door die en gene gepast en bewonderd worden; leuk om zo een tastbare herinnering te hebben aan het feit dat we getrouwd zijn.

PS: Tijdens het schrijven van dit blog besef ik heel goed dat dit thema een pijnlijk thema kan zijn. Dit blog is dan ook in geen geval bedoeld om iemand pijn te doen. Ik kom zelf uit een gescheiden gezin, en weet maar al te goed dat scheiden soms beter is, op deze gebroken wereld. Ook begrijp ik dat er op het gebied van seksualiteit heel veel kapot gemaakt kan zijn en dat ‘vrijen’ een heel beladen thema kan zijn. Tegelijk willen we, in alle voorzichtigheid, een diep verlangen neerleggen, een wens en hoop, een ‘zoeken naar het goede’. En ja, natuurlijk zien onze kinderen ook dat een huwelijk soms heel hard werken is en echt niet altijd vanzelf gaat.