Monday Moment #46

‘We hebben vuur en hout,’ zei Isaak, ‘maar waar is het lam voor het offer?’ Abraham antwoordde: ‘God zal zich zelf van een offerlam voorzien, mijn jongen.’ En samen gingen zij verder.
[Genesis 22 vers 8, Nieuwe Bijbelvertaling © Nederlands Bijbelgenootschap 2004]

Ik schreef dit Monday Moment toen nog onduidelijk was of Elianne na de zomer naar fulltime hb-onderwijs kon gaan. Die periode leverde flink wat spanning op. Zo doorgaan ‘kon’ niet, en of de deur naar de nieuwe school open zou gaan, wisten we nog niet. Het lukte me niet dit los te laten.

Het gebeurt wel vaker. Soms maak ik mij zo enorm druk. Iets, waarvan ik denk dat dat per se moet gebeuren, blijft mij dan maar bezighouden. Het houdt mij in zijn greep, bezorgt mij stress en slapeloze uren in het donker van de nacht. Ik klamp mij vast aan dat waarvan ik meen dat het heil moet brengen, redding, hoop. En keer op keer moet ik mijzelf vertellen dat dit eigenlijk niet anders is dan het vastklampen aan een illusionaire afgod.

Veel beter kan ik mij laten dragen door Gods adem die door de wereld gaat. Gods Geest die beweegt, leven uitblaast, doorgaat in het uitdragen van leven en liefde. Want op één of andere manier komt alles bij Hem vandaan en vindt alles in Hem zijn doel – dus zal dat ook met mij, met ons, wel gebeuren.

Niet zelf grijpen,
 niet vasthouden,
 'het is toch van mij'.
Maar los laten liggen op
 geopende handen
 ten hemel geheven.

Mijn dromen, mijn
 hebben en houwen.
 Mijn veiligheid en zekerheid
niet in dat wat
 voor ogen is, maar enkel
 in U.
 
Alles waarvan ik denk
 dat het mij moet
 redden,
en U bent het niet -
 dat is een
 illusie! 

Want redding
 brengt U
 alleen.
Daarom mag mijn stamelende
 hoop gericht zijn op
 U.

En eigenlijk draait dit
 ten dele maar om ons,
 en meer om U.
U zult voorzien voor
 Uzelf, in alles wat
 goed is in Uw ogen.

© zoekennaarhetgoede.nl