De vakantieperiode is voor ons weer voorbij. We gaan het ritme weer opzoeken van de tijden van de peuterspeelzaal, werk, oppas. Ook gaan we proberen weer wekelijks gezinsmomenten te houden. In de zomerperiode deden we dit alleen als het uit kwam. Deze keer gaat het verhaal over de inname van Jericho, en de rol van Rachab daarin. “Helpers van God” heet het hoofdstuk in de kleuterbijbel ‘Gods verhaal, jouw verhaal’.
We beginnen ons gezinsmoment dit keer niet met het lezen van het verhaal, maar met het maken van een grote stad van Duplo. We maken een grote stad, met hoge muren en ramen erin. Uit 1 raam hangen we een rode draad.
Daarna lezen we het verhaal, terwijl we het intussen na spelen met Duplo-poppetjes. (Dit lezen gaat dus een beetje chaotisch š ) De poppetjes lopen om de stad heen, eerst elke dag 1 keer, en dan op de zevende dag 7 keer. De priesters blazen op hun bazuinen, het volk roept tot God, en de muren van de stad storten in. Uiteraard worden bij dit gedeelte de Duplo-muren omvergehaald.. EĆ©n huis op de muur blijft staan: dat van Rachab.
We luisteren het liedje “Muren van Jerico”, van Elly&Rikkert.
Daarna maken we een knutselwerkje, gevonden op Bijbelidee: we verven het huis van Rachab. Daarna rijgen we een rood koord door het raam, waaraan de twee verspieders ontsnappen over de stadsmuur.
Als afsluiting lezen we het verhaal nog een keer; maar nu met iets meer aandacht voor het verhaal zelf, omdat we het niet tegelijkertijd naspelen.
Een verhaal als dit, kriebelt bij mij als theoloog. Hoe ga je hiermee om richting je kinderen? Ik vind dat best zoeken. Vertel je het verhaal ‘gewoon als een “leuk” verhaal’, (“De muren storten in, BOEM”), terwijl er heel veel mensen en kinderen de dood vonden? Of de vraag: wie was Rachab, was zij prostituee of niet, en waarom wilde zij de mannen helpen?
Ik merk bij mezelf dat ik al graag veel verder wil gaan in de gezinsmomenten. Uitleggen waarom Jericho ingenomen werd, ingaan op de positie van Rachab en haar plek in het geslachtsregister van Jezus, het scharlaken koord en hoe dit verhaal ook vandaag de dag relevant gemaakt wordt om ex-prostituees te helpen, etc etc. Maar: voor alles is een tijd. En eerlijk gezegd scheelt het een hoop voorbereidingstijd dat we nu nog niet stil hoeven te staan bij ‘ingewikkelde vragen’.
BijĀ Geef Maar DoorĀ staat een kort overzichtje over de leeftijden van kinderen en wanneer ze (gemiddeld genomen) waar aan toe zijn. Het is bij ons nu de tijd om onze (kleine) kinderen vertrouwd te maken met de verhalen, en gezinsrituelen te vormen. In een later stadium is er hopelijk de gelegenheid om dwarsverbanden te leren leggen, om verder op de geschiedenissen in te gaan, om diepgang aan te brengen. Hopelijk plukken we daar later de vruchten van, als we op dit fundament wat we nu leggen, verder kunnen bouwen.