Deel 1 van een blog die ik moeilijk vind om te typen. Moeilijk, want het gaat over moraal – maar ik wil niet moralistisch zijn. Het gaat over ethiek – maar wat is ‘goed’? Het gaat over morele dilemma’s en daarin keuzes maken – en respecteren dat anderen tot een ander inzicht komen.
Tegelijk denk ik dat er heel veel onkunde is als het gaat over de ethiek rondom vaccineren. Er zijn bepaalde – iets minder fraaie – kanten aan vaccineren die niet zo bekend zijn. Ik vind het niet meer dan normaal als (toekomstige) ouders die kanten ook kennen. En dat ze dat meewegen in het maken van een keuze om hun kind wel of niet te laten vaccineren.
Ook wij zoeken hierin, en zijn er zeker nog niet over uitgedacht. Vandaag en morgen daarom een blog met gedachten vanuit ons eigen, huidige gezichtspunt: welke morele afwegingen hebben wij gemaakt met betrekking tot vaccineren? Schroom niet om te reageren en ons verder te helpen in deze zoektocht!
Schadelijke stoffen
In onze zoektocht om onze kinderen wel of niet te laten vaccineren, gingen wij in eerste instantie uit van een soort ‘oergevoel’: op de ochtend van onze afspraak bij het consultatiebureau besloten wij Elianne niet te laten vaccineren. Lees meer bij de eerdere blog: Vaccineren…of niet?
Het ‘voelde niet goed’ om in zo’n gaaf, prachtig, wonderlijk baby-lichaampje iets te laten spuiten wat niet gaaf, puur, en gezond is (zie de eerdere blog: Schadelijke stoffen in vaccins). Natuurlijk, het idee achter vaccins is dat het iets slechts inbrengt, om juist een groter goed te verkrijgen. En ja, ik denk dat zo’n uitgangspositie echt wel te rechtvaardigen is. Maar toch jeukt het ook: heiligt het doel altijd de middelen? Ik weet het niet… En ja, ik weet heus wel dat wij en onze kinderen meer zooi binnenkrijgen dan waar ik zicht op heb: de vervuilde lucht, restanten bestrijdingsmiddelen op voedsel, afvalstoffen in het water, en noem alles maar op. Onze kinderen ‘clean’ houden in een vuile, zondige wereld, dat gaat niet lukken. En toch: deze vervuiling is (vaak) passief: het overkómt je, het kan niet anders op planeet aarde. Vaccineren is actief. Kan dit? Mag dit? Dat zijn op zijn minst vragen om over na te denken.
Bijwerkingen
Nadat we de eerste beslissing om af te zien van vaccineren hadden genomen op basis van gevoel, gingen we lezen; we bestudeerden alle informatie die er maar te vinden was, en maakten een weloverwogen keuze om onze kinderen niet te laten vaccineren – in elk geval nóg niet. Om eerlijk te zijn: wij vonden dit best een spannende keuze. Onze kinderen niet laten vaccineren? Maar wat dan als ze straks heel ziek worden? Wat als ze polio krijgen en verlamd raken? Wat als….en dan is het onze schuld…
Tegelijk vonden we het óók spannend om onze kinderen wél te laten vaccineren. Ik kan als leek niet zeggen wat waar is en wat niet, maar er zijn toch echt heel wat ouders die aangeven dat hun kind veranderd is na het krijgen van vaccins. Uiteraard: je weet het nooit vooraf. Maar de andere vragen gingen ook door ons heen: Wat als onze kinderen juist heel ziek worden door de vaccins? Wat als ze onherstelbare schade oplopen? Wat als….en dan is het onze schuld…
Er is één ding wat ik in die tijd wel leerde: je laten leiden door angst om je kind níét te laten vaccineren, is vergelijkbaar met je laten leiden door angst om je kind wél te laten vaccineren. Dus, besloten wij, we verdiepen ons goed in het wel of niet vaccineren, we zetten de voors en tegens tegenover elkaar, maken dan een weloverwogen keuze, en daar gaan we voor. Natuurlijk, met af en toe wat twijfel: is dit wel de goede weg?
Morgen verder in deel 2 van morele afwegingen rondom vaccineren.