Zomertijd / wintertijd met kinderen

5.44 uur, zondagochtend. ‘Nee toch?’ denk ik. Ja dus. Ik weet niet wie heeft bedacht dat het instellen van de zomer- en wintertijd een goed idee was, maar die persoon had vast geen (kleine) kinderen 🙂

De paradox van jonge ouders
Het is een beetje paradoxaal. Als de zomertijd ingesteld wordt, en de klok een uurtje vooruit gaat, verzucht het gros van de bevolking: ‘Oh nee, een uurtje minder slapen.’ Terwijl alle ouders van jonge kinderen dan ineens het gevoel hebben dat ze e-i-n-d-e-l-i-j-k een nachtje kunnen uitslapen. Nee, niet kwantitatief (het urenaantal blijft gelijk), maar wél kwalitatief: als je je wekker nog niet hebt verzet, kun je ineens op een meer fatsoenlijke tijd opstaan. 🙂

Maar dan de wintertijd, wanneer de klok een uurtje achteruit gezet wordt. Het gros van de bevolking wrijft zich in de handen: een uur langer om ’s avonds te relaxen op de bank, of een uur langer uitslapen, of een uur om helemaal in te vullen zoals je wilt! (Het zegt wel wat he, dat zo’n ‘extra’ uur je ineens het gevoel geeft dat er mogelijkheden zijn – misschien moeten we onszelf eens vaker een ‘extra uur’ geven…) Maar dan de ouders van jonge kinderen. Die verzuchten de avond van te voren al: ‘O lieve help, dat wordt morgen een vroegertje.’ Heerlijk hoor, zo’n uurtje langer…ahum.

Iedereen is anders..
Met Elianne gaat het verzetten van de tijd altijd vlekkeloos. We hebben nooit een minuut minder hoeven slapen. Hoe dat ging? Geen idee! Op één of andere manier slaapt ze bij het instellen van de wintertijd altijd een uur langer, afgelopen weekend ook weer. The mysterious secret..

Joël geeft ons nieuwe uitdagingen. 🙂 Hij leeft gewoon naar wat z’n lichaam zegt. En dat betekent: ik word gewoon wakker en wil er uit. Een uur later in bed stoppen, heeft weinig zin. ’s Ochtends is hij gewoon wakker op dezelfde tijd als normaal. En dus is het zondagochtend, 5.44 uur, en de dag begint.

Op internet zijn tips te lezen hoe je je kind in het nieuwe ritme krijgt. Eigenlijk komt het er op neer: leg ze een uur later in bed in de hoop dat ze een uur langer slapen; of bouw het in een paar dagen op met telkens een kwartiertje later in en uit bed. Bij ons werkt beide niet. Dé gouden tip voor het verzetten van de tijd met kinderen? Ik vrees dat die niet bestaat. Ik kan alleen maar aangeven hoe wij het dit jaar hebben aangepakt.

Onze poging
5.44 uur: tijd voor een nieuwe dag, denkt Joel. Ik denk daar anders over, maar na een kwartier moet ik er toch echt aan geloven. Ik loop naar Joël, doe net of hij degene is die raar doet, en zeg tegen hem dat het nog veel te vroeg is om wakker te worden. Ik leg hem lief maar duidelijk terug en zeg dat hij nog moet gaan slapen. Joël is overrompeld en is zowaar een poosje stil. Niet heel lang, dan begint hij toch weer te huilen: hij wil er uit, mama niet. Ik haal hem er toch maar uit en geef hem borstvoeding. Na de voeding zeg ik nogmaals dat het veel te vroeg is, en dat hij nog even een slaapje moet doen. Eerst wil hij er niets van weten, maar als ik het nog eens herhaal – geloof het of niet – gaat hij zowaar lekker liggen en slaapt hij nog een half uurtje. Uiteindelijk moeten we nog haasten om op tijd in de kerk te zijn.

Vandaag is het ritme van de peuterspeelzaal en werk weer begonnen, en hopelijk helpt dat ook mee om snel in het nieuwe ritme te komen. Vanochtend sliep hij tot kwart over 6. Wie weet wordt het morgen kwart voor 7… Na een weekje zal het nieuwe ritme vast wel gewoon worden. Toch? Gaaaap