Gezinsmoment: het verdeelde koninkrijk (Gods verhaal, jouw verhaal – 14)

Het is hier eventjes een beetje rustiger op dit blog. Achter de schermen ben ik namelijk aan de slag met een leuke adventskalender! Het duurt hopelijk niet al te lang meer voordat die af is, dus stay posted! 🙂

Intussen gaan we ook gewoon door met het houden van gezinsmomenten. Er was een hoofdstuk aan de beurt over een verhaal wat ik niet vaak tegen kom in peuter/kleuterbijbels: de splitsing van het koninkrijk van Israël in het tien- en tweestammenrijk. Het was even een uitdaging om hier een passende verwerking bij te vinden, maar dat is zeker gelukt, dus kijk mee.

Om het gezinsmoment te beginnen, knutselen we een “koning-van-een-wc-rol”. Het verhaal gaat over de koningen in het land Israël. Sommigen van hen luisteren wel naar God, maar – helaas – de meesten doen dat niet. We lezen het verhaal uit de kleuterbijbel “Gods verhaal – jouw verhaal”. Het gaat over koning Salomo, die luisterde naar God maar ook fouten maakte; over Rehabeam die niet naar God luisterde, waardoor het land in tweeën werd gesplitst; en het gaat over Asa, de kleinzoon van Rehabeam, die wel naar God luisterde.

Aansluitend komt er een landkaart van Israël op tafel te liggen. Israël, het tienstammenrijk in het noorden, is oranje; Juda, het tweestammenrijk in het zuiden, is roodgekleurd. Ook staat er een schaaltje op tafel, met daarin 19 oranje ‘koningen’, en 20 rode. Deze ‘koningen’ zijn gemaakt van speelmais, met daarop een gezichtje getekend. Alle koningen die naar God wilden luisteren, hebben een blij gezichtje erop getekend; alle koningen die niet naar God wilden luisteren, een verdrietig gezichtje. (De inspiratie hiervoor komt hier vandaan.) Treurig, maar het komt er op neer dat álle oranje koningen een treurig gezichtje hebben, en 12 rode koningen. Er waren maar 8 koningen van Juda die wilden luisteren naar God.

Eén voor één worden de ‘koningen’ uit het schaaltje gehaald, in een bakje water gedoopt, en op de landkaart geplakt. De koningen van Israël in het oranje deel, de koningen van Juda in het rode deel. Elianne kijkt telkens goed of de koning blij of verdrietig kijkt. Bij alle blije koningen plakt ze een diamant-stickertje op het hoofd; deze koningen wilden naar God luisteren. Als het klaar is, is het overzicht al gauw duidelijk: de meeste koningen wilden niet naar God luisteren, dát is verdrietig!

Wij vinden het belangrijk om Bijbelverhalen maatschappelijk-sociaal relevant te laten zijn. Zodat het niet alleen gaat over “mijn” God, of God die van “mij” houdt en waar “ik” iets van kan leren, maar óók over de (veel grotere) God van de hele kosmos. Daarom pakken we er de Bijbel in Gewone Taal bij, en lezen we twee verzen: 2 Timoteüs 2 vers 1-2. Hierin schrijft Paulus de oproep aan Timoteüs om te bidden voor iedereen, en speciaal roept hij op om te bidden voor koningen, zodat mensen in vrede kunnen leven en God kunnen eren.

We vragen aan Elianne waarom het belangrijk is om te bidden voor koningen. Eerst heeft ze geen idee. Maar we pakken de volgeplakte landkaart er weer bij, en kijken naar al deze koningen. Er zijn er niet zo heel veel die naar God wilden luisteren, bijna niemand eigenlijk. Zou het daarom misschien niet heel belangrijk zijn om te bidden voor koningen? Dat ze wél naar God willen luisteren?

Als afsluiting van het gezinsmoment daarom dit keer geen lied, maar een gebed. Een gebed voor onze koning, en voor alle koningen van de hele wereld.