Hoe ziet God er uit? – Godsbeelden bij kinderen (Deel 2)

In de vorige blog over Godsbeelden bij kinderen schreef ik vooral over “Hoe niet?” Ik wil God niet ‘voorschotelen’ als een vriendelijke, zachtaardige, oude, bebaarde man. Ik wil niet dat onze kinderen door misplaatste of eenzijdige beelden van God gehinderd worden in hun vertrouwen op en kennen van God. Maar de vraag “Hoe niet?” is vaak gemakkelijker te beantwoorden dan de vraag: “Hoe wel?” Vandaag deel 2 over Godsbeelden bij kinderen, en een paar ‘zoekende en tastende’ (Handelingen 17:27) pogingen hoe wij dat vorm proberen te geven.

Verhalen
Eén van de meest gebruikte manieren om het Godsbeeld van onze kinderen te vormen, is het lezen en vertellen van verhalen. Verhalen uit de Bijbel, verhalen over hoe God een weg gaat met mensen. Wat dit betreft zijn we volgens mij in goed gezelschap; als er Iemand was die veel verhalen vertelde, was het wel Jezus.

Beelden en symbolen
Er zijn ontzettend veel beelden gegeven, waarmee God zichzelf vergelijkt. Over deze beelden kun je met elkaar nadenken, tekenen, uitbeelden, en zo meer ontdekken over wat God misschien bedoelt duidelijk te maken over zichzelf. Denk maar aan God als herder, Jezus als weg, de Geest als trooster, en zo zijn er ontelbaar veel meer beelden die in de Bijbel gegeven worden. Hetzelfde geldt voor symbolen: een kaarsje symboliseert God die het licht is, de kerstverlichting kan verwijzen naar Jezus die het licht voor de wereld is, enzovoorts. Zo’n beeld of symbool kan iets tonen over God, wat je met woorden alleen niet kunt beleven.

Overtreffende trap
Wat ook kan, is over God praten in de overtreffende trap. Dus bijvoorbeeld: Joël en Elianne zijn sterk, papa is sterker, maar God is het allersterkste. Of Joël is groot, Elianne is groter, maar God is het allergrootste. Of mama weet veel, maar God weet alles. Dit zijn heel concrete dingen, maar plaatsen God toch buiten onze beperkte leefwereld.

Elianne en Joël willen allebei tegelijk aandacht.
Mama: “Ik kan niet alles tegelijk hoor, ik ben God niet.”
Elianne: “Dat is wel een héél groot klusje hè, voor God, voor alles tegelijk zorgen.”

Rituelen
Rituelen zijn nog een manier om meer van God te ontdekken. Wij doen dit door bijvoorbeeld te bidden voor het eten, Bijbel te lezen na het eten, en te bidden voor het slapengaan. Maar ook door gezinsmomenten, door speciaal aandacht te geven aan de advents- en veertigdagentijd, etc. Zelf zou ik hier nog wel in willen zoeken hoe we rituelen meer een plek kunnen geven in ons gezin, volgens mij is hier (met name voor protestanten) nog heel wat te ontdekken, ook voor ons als ouders.

Dagelijks leven
Misschien wel de belangrijkste manier om het Godsbeeld te vormen, is door wie je zelf als ouder bent, en door hoe je zelf God betrekt bij het dagelijks leven. Als ouder mag je enerzijds een soort ‘weg’ naar God zijn: door jou leren kinderen wat liefde is, wat zorg is, wat trouw is. Wat een immense taak – gelukkig hangt het niet van ons af maar is God (ook hierin) in de overtreffende trap aanwezig 🙂 en kan God dingen rechtzetten die bij ons mis gaan.
Ook in hoe je God betrekt bij het dagelijks leven, kun je iets laten zien van hoe God is. Door te ruiken aan de bloemen die groeien, kun je God als schepper betrekken bij een wandelingetje. Door bij het naar bed gaan te verwijzen naar God die nooit slaapt, is God ook dáárbij betrokken. Door tijdens het proeven van eten te verwijzen naar God die voor ons zorgt, heeft God ineens ook te maken met voedsel. En zo is God er overal ‘ineens’ bij.

Elianne, in de winkel terwijl we kijken naar kleurrijk speelgoed:
“Het is wel leuk dat God zoveel verschillende kleuren heeft bedacht.”

Zintuigen
Volgens mij komt het er al met al op neer dat we het beeld van God veel rijker kunnen vormen door optimaal gebruik te maken van de zintuigen die we hebben gekregen. Wij Westerlingen gebruiken ons verstand erg veel. Niks mis mee, maar wel eenzijdig. Door te zien, te horen, te proeven, te ruiken, te voelen: ook dat kan meer tonen van hoe God is.

Ik vind dat best zoeken. Maar het mag een ontdekkingsreis zijn, waarin niet alleen onze kinderen, maar óók wijzelf, steeds weer en steeds meer mogen ontdekken van wie God is. In deze blog heb ik een paar kleine manieren genoemd waarop wij dit proberen vorm te geven met onze kleine kinderen. Ik ben heel erg benieuwd hoe anderen dit vormgeven, welke wegen jullie bewandelen, welke inspiratie en ideeën jullie hebben. Ik hoor het graag!