Genoeg gezwegen over bevallingstrauma’s; daarover schreef ik in de eerdere blog #genoeggezwegen. Ik deed mee aan de landelijke actie van Stichting Geboortebeweging. Iets roepen op het www kan gemakkelijk zijn. Ik vond dat ik niet alleen moest ‘klagen’, maar dan ook actie moest ondernemen. Een update is dan ook wel op zijn plek.
Naar aanleiding van de landelijke actie heb ik het klachtenformulier ingevuld bij het betreffende ziekenhuis. Dit werd keurig opgepakt door de klachtenbemiddelaar, en vandaag was het zover: een ‘face-to-face’ ontmoeting met de gynaecoloog om de zaak uit te praten.
Gesprek
Ik legde mijn vraag neer: “Waarom is het zo gegaan zoals het is gegaan? Wat is de verklaring voor deze manier van werken geweest?” Als reactie kreeg ik enerzijds een inkijkje in de medische wereld, en een uitleg over de normale gang van zaken. Dit was verhelderend, en alles herkende ik ook uit hoe het was verlopen. Anderzijds gaf de gynaecoloog een eerlijk antwoord: “Dit had niet zo mogen gebeuren.” Oef! Dank u!
Nee, ik koester geen ‘bad feelings’ naar de gynaecoloog. Zonder wrok schudde ik haar de hand; de hand die als eerste onze lieve Joël heeft vastgehouden. Tegelijk ben ik wel erg blij met de erkenning van haar kant dat dit niet had mogen gebeuren. Dat voelt als een stukje recht, van op waarde geschat worden.
Pech
De gynaecoloog gaf verder aan dat er rondom de geboorte van Joël ook een flinke dosis “pech” (zoals zij het noemde) was. Het was een opeenstapeling van zeldzame dingen die “in een uitzonderingsgeval wel eens mis gaan bij iemand”. En dan nu al die uitzonderingsgevallen gewoon in één keer, bij één bevalling. Ja, dat is pech, hele dikke pech.
Ik zoek naar hoe ik dit kan duiden. Simpelweg ‘pech’, ja, dat kan. Of je hier ook een geestelijk antwoord op kunt formuleren? Ik weet niet hoe. En toch was God er bij.
Hoop
“Joël Zerahja”, zo heet onze zoon met zijn volledige namen. Zerahja betekent: “Het licht van de HEER (Jahweh) gaat over mij op”. En hoe zijn bevalling ook tegenzat, Joël zag het licht! Hij mag leven! Er zijn dagen waarop ik me hier speciaal bewust van ben, en dat ik door deze wetenschap alleen maar intenser van dit kleine mannetje geniet. Hoeveel ‘pech’ er ook was bij zijn start, dit wil ik voor ogen houden: hij leeft in het licht van de HEER!