Gezinsmoment: de barmhartige Samaritaan (Gods verhaal, jouw verhaal – 24)

Wat een super grappig gezinsmoment hadden wij deze week 😀 Misschien hebben Jesse en ik nog wel de grootste lol gehad…om de gezichten van Elianne en Joël. Aanrader 😀

Ik had deze week niet veel energie om een gezinsmoment voor te bereiden. Maar ik kwam deze verwerking van het verhaal van de barmhartige Samaritaan tegen, en dat was erg leuk.

De barmhartige mandarijn
[Voor de credits: dit grappige idee heb ik niet zelf bedacht. Het komt van Flame: Creative Children’s Ministry.] Op tafel liggen 3 bananen en 1 mandarijn. We stellen de vraag wie van deze 4 allemaal bij elkaar horen. Wie lijken er op elkaar? Wie zijn familie? Uiteraard: de 3 bananen-broertjes. De mandarijn is maar een vreemd, raar figuur. Die ziet er anders uit, die hoort er niet bij, die is de vijand. En daar gaat het verhaal:

“Op een dag loopt banana-man op een stil en verlaten weggetje. Hij kijkt om zich heen, en geniet van de heerlijk ruikende bloemen, van het warme zonnetje op zijn gezicht, en de schitterende kleuren van de bomen. Maar opeens….” 

En zo vertel je het verhaal van de barmhartige Samaritaan, maar dan uitgebeeld met de banaan. Je vertelt over de rovers, die de man aanvallen, en hem alles afnemen. Ja, zijn jas raakt hij kwijt – sorry banana, je schil moet eraf. De rovers slaan de man half dood – ja geschilde banana, je krijgt een harde klap en wordt banana-moes.

Je laat de andere bananen langs lopen (alias de priester en de Leviet), maar die helpen hem niet. Terwijl zij zelf ook banana’s zijn! Ze horen toch bij elkaar? Dan komt in de verte vijand mandarijn aan. Die gaat natuurlijk niet helpen, toch? Maar mandarijn helpt wel! En hij brengt de gewonde banaan naar de herberg, waar hij goed verzorgt wordt.

Op tafel hebben wij een poppenhuisje staan. Door de deur schuiven we de half-geplette banaan naar binnen. De mandarijn neemt afscheid, en reist weer verder. Na verloop van tijd komt hij terug, om te kijken hoe met het banana gaat. Het poppenhuis gaat open, en wat blijkt? Banaan is weer opgeknapt!

Elianne kan haar ogen niet geloven! “Maar dat kan toch helemaal niet, dat de banaan weer in zijn schilletje is?” vraagt ze stomverbaasd? Die vraag leent zich voor een leuk spontaan gesprekje: “Nee, dat kan ook niet. Maar als je naar Jezus luistert, gebeuren er soms wel eens dingen die eigenlijk niet kunnen.” (Uiteraard laten we even later zien dat we vooraf al een andere banaan in het poppenhuis gelegd hadden… sorry voor de anti-climax 😉 )

Joël heeft het hele schouwspel met grote ogen aan zitten kijken, zo grappig. En uiteraard lust hij na afloop wel een stukje van de geplette banaan.

Verhaal en verwerking
Na dit hele avontuur lezen we het verhaal uit de kleuterbijbel ‘Gods verhaal – jouw verhaal’. We praten er kort over door, en stellen de vraag: “Wat wil Jezus ons leren met dit verhaal?” Ik vind dat zelf een lastige vraag; er is volgens mij zóveel wat we uit dit verhaal kunnen leren. Voor nu houden we het kort en eenvoudig – ten minste, het antwoord is eenvoudig, het in de praktijk brengen is zo eenvoudig nog niet: je mag een naaste zijn voor iedereen, zelfs voor je vijanden; je mag anderen helpen.

Als verwerking maken we dit ‘zorgen voor elkaar’ concreet, door een gevuld dokterskoffertje op tafel te leggen. Omstebeurt wordt één van ons met verband ingewikkeld door arts Elianne, en krijgen we een spuitje van dokter Joël. (Een rol wc-papier is een prima alternatief voor verband; pret gegarandeerd.) En zo is ons gezinsmoment over het verhaal van de barmhartige Samaritaan weer ten einde.