“Mam, gaan we weer een proefje doen?” vraagt Elianne, “ik wil weer een proefje!” Oke! Toevallig kwam ik een proefje tegen dat bij het verhaal paste; en alhoewel ik zelf de link iets minder goed kon maken tussen het verhaal en het proefje, mocht dat de pret niet drukken. Kortom: het was weer tijd voor ons gezinsmoment!
40 in de Bijbel
We pakken onze getallen-poster er weer bij. “Er is 1 God”, roept Joël – hij herinnert zich direct ons eerste gezinsmoment over God in getallen. Het getal 10 kostte iets meer moeite om te herinneren, maar met wat hulp weten Elianne en Joël ook dat weer min of meer voor de geest te halen. Ze mogen raden over welk getal het nu zal gaan, en uiteindelijk – wanneer we al onze vingers bij elkaar optellen – komen we er bij uit: het gaat vandaag over de 40.
Terwijl we door de peuterbijbel bladeren, benoemen we verhalen waarin de 40 voorkomt: het regende 40 dagen toen Noach in de ark was, Mozes trok met het volk Israël 40 jaar door de woestijn, het volk was 40 dagen zonder Mozes toen hij op de berg Horeb was, Elia liep 40 dagen totdat hij bij de berg Horeb was, Jona vertelde de mensen in Ninevé dat ze nog 40 dagen de tijd zouden hebben om zich te bekeren, en Jezus werd na Zijn doop 40 dagen beproefd in de woestijn.
40: oefenen om te leren vertrouwen
Het zijn eigenlijk allemaal verhalen waarin er iets moeilijks gebeurd, iets naars, iets onzekers. Iets waarbij je niet weet hoe het afloopt. Noach wist niet hoe lang het zou blijven regenen, de tocht door de woestijn was omgeven met onzekerheden, en het volk Israël wist niet of Mozes ooit nog van de berg af zou komen. 40: het getal van beproeving.
Wanneer we dit aan onze kinderen willen uitleggen, proberen we hier woorden voor te vinden. En heel eenvoudig leggen we uit: wanneer het over de 40 gaat, gaat het over oefenen om te leren vertrouwen op God. Ik vind dat zo mooi: we mogen oefenen om te leren vertrouwen! Het raakt ook mijzelf weer, dit groeiproces, waarin we mogen oefenen en leren, en zeker mogen zijn van de God die ons vasthoudt.
Jezus’ beproeving
Voordat we het verhaal gaan lezen, introduceren we het thema door middel van een spelletje. Eén van ons gaat naar de gang. Daar krijgt hij/zij een opdrachtje en terwijl hij/zij weer terugkomt in de kamer en de opdracht uitvoert, proberen de anderen hem/haar van de opdracht vandaan te houden.
Elianne bouwt een hoge Duplo-toren. Onverstoorbaar werkt ze verder. Ze verblikt of verbloosd niet wanneer wij haar proberen over te halen om iets anders te gaan doen. Al gauw is haar toren klaar: ze hield vast aan de opdracht die ze had gekregen. Joël begint enthousiast te snijden aan zijn speelgoedtaart. Wanneer er een alternatief aangeboden wordt, vindt hij dat ook wel erg interessant (helemaal logisch, gezien zijn leeftijd). Ik praat op hem in: ‘Weet je nog, van je opdrachtje? Je hoeft niet te luisteren hoor, naar de andere dingen!’ En ja hoor, terwijl hij steeds weer de bemoedigende stem hoort, lukt het hem om zich te richten op wat hij aan het doen was. Best moeilijk, om voor ogen te blijven houden wat je aan het doen bent en waarom!
We lezen het verhaal over de verzoeking van Jezus in de woestijn. Wat bijzonder dat ook Jezus zo Zijn vertrouwen in de Vader kon tonen. En wat mooi dat Hij steeds weer herhaalt: “Ik luister alleen naar God.” Terwijl we het verhaal lezen, leggen Elianne en Joël plaatjes bij het verhaal in de juiste volgorde.
Proefje?!
Als afsluiting is het dan nog tijd voor het proefje dat Elianne zo graag wilde doen (gevonden bij Hip Homeschool Moms). We leggen een ballon, die gevuld is met water, bovenop een glazen fles. Hij past er niet door! We steken een klein papiertje in brand, en stoppen dat in de fles. Opnieuw leggen we de ballon bovenop de fles, en….whoop, met grote ogen zien we de ballon in de fles verdwijnen! Maar nu zit de ballon in de fles, en kan die er met geen mogelijkheid meer uit – Elianne en Joël proberen het, maar zonder resultaat.
We maken een koppeling met het verhaal: de ballon zit in de fles, en kan er zelf niet meer uit. Zo is het ook een beetje met mensen: er gebeuren allerlei dingen waarbij je zelf echt niet meer weet hoe het nu moet. Bij het getal 40 ontdekten we precies dat: dat we, juist ook als we het zelf niet weten hoe het verder zal gaan, mogen oefenen om te leren vertrouwen op God.
We steken een rietje in de opening van de fles. En nogmaals proberen we de ballon uit de fles te krijgen. Het lukt! Heel gemakkelijk trekken we de ballon uit de fles. Zoals het rietje de ballon hielp, zo mogen wij vertrouwen dat God bij ons zal zijn.
40: we denken vaak aan iets naars, bij dat getal in de Bijbel. Maar wat is het tegelijkertijd een moment om Gods trouw te (her)ontdekken!