Inmiddels is het alweer 4 jaar geleden. 4 jaar geleden dat onze dochter Elianne 1,5 jaar oud was. En 4 jaar geleden dat iemand in onze omgeving de moed had om ons op de schouders te tikken.
Het was bijna kerstfeest. Bij ons in de kerk werden destijds ouder-meetings georganiseerd, avonden waarop we als ouders met elkaar nadachten over thema’s die met opvoeding te maken hebben. Er was weer een ouder-meeting gepland; we zouden gezamenlijk bezig gaan om een adventskalender te maken voor de kinderen uit onze gemeente. Ik meldde me af. Ik was namelijk zwanger van onze tweede, en voelde me misselijk en hondsberoerd. Naar de organisator gaf ik aan: ‘Onze dochter is toch nog te klein, dus deze bijeenkomst is voor ons niet zo relevant. We zijn er niet bij.’
Al gauw kreeg ik een reactie terug. Een reactie die ik niet verwacht had, maar die ons leven veranderde. Deze persoon had namelijk de moed om ons tegen te spreken, deze persoon had het lef om te zeggen wat zij er van vond. Ze gaf aan dat kleine kinderen al heel veel ervaren, voelen, zien, en meemaken. En dat we op die manier juist al heel veel mee zouden kunnen geven aan onze – toen anderhalf jaar oude – dochter. En dat samen toeleven naar kerst dus wel degelijk al heel relevant zou zijn.
Dit zette ons aan het denken. En langzamerhand opende het onze ogen om te kijken naar de mogelijkheden die we al wél hadden, in plaats van wat nog niet kon. We gaven invulling aan de adventsperiode, op kleine, eenvoudige manieren. Maar hoe klein ze ook was, wat had Elianne het goed door: kerstfeest en Jezus die geboren wordt – dat hoort bij elkaar!
De christelijke feesten zijn bij uitstek geschikt om samen met je hele gezin te beleven. Hoe oud of jong je kinderen ook zijn, feestvieren kan een hele mooie gelegenheid zijn om geloofsopvoeding handen en voeten te geven. Ontspannen, en dankbaar voor God die Zijn weg met de wereld gaat, mag je je opgenomen weten in Gods verhaal. Je herdenkt, en je viert. De christelijke feesten vormen een mooie kapstok om je kind vertrouwt te maken met het grote verhaal van God. En door te vieren, worden jullie ook zelf opgenomen in dat verhaal wat God schrijft. Hij is erbij!
Feestvieren geeft bovendien een gevoel van verbondenheid – je viert immers niet in je eentje, maar sámen. Je beleeft dat je bij elkaar hoort. Daarmee geeft feestvieren ook een gevoel van erkenning: jij hoort erbij, jij mag meevieren, wij vieren samen! Hierdoor kan er een diepe band binnen je gezin ontstaan, met blijvende leuke herinneringen.
Het is bijna weer advent. Voor ons was dat de periode waarin er voorgoed iets veranderde in de manier waarop wij gezin zijn: we leerden samen vieren. Graag moedig ik je aan om dit ook te gaan doen. Want door feestvieren, schrijf je familiegeschiedenis binnen Gods geschiedenis!
Dit blog verscheen eerder bij Power to the Mama’s, een online platform voor christelijke moeders, waar ik ongeveer eens per maand blog over geloofsopvoeding.
Wil je concrete handvatten om de adventsperiode vorm te geven? Het is nog te bestellen: i van Immanuel. Of nodig mij uit voor een workshop over dit thema.
2 reacties
Hoe herkenbaar! Ik dacht hetzelfde over onze 22 maanden oude dreumes. Maar na het lezen van je blog over jullie eerste advent die jullie met jullie dochtertje vierden, gaan wij dit ook doen.
Wat super mooi om te lezen, Tanja! Ik hoop dat het – juist in die kleine dingetjes – een heel mooie ervaring wordt, voor jullie bijna-peuter en voor jullie samen!