Het is al meer dan een jaar geleden. Elianne was nog geen 4,5 jaar oud. Ik was met haar onderweg naar haar wekelijkse uurtje kleuterdans (dat was geen succes, overigens). En ineens kwam daar die vraag: “Mama, kunnen een mevrouw en een mevrouw ook met elkaar trouwen?” En in de gauwigheid van één, twee, of hooguit drie seconden drong tot mij door dat het antwoord wat ik nú zou geven, er toe zou doen. In allerijl formuleerde ik in gedachten een aantal woorden. En met een kalme stem gaf ik antwoord: “Ja hoor. En een meneer en een meneer ook.” Elianne’s reactie: “Oh? Maar die kunnen dan geen kinderen krijgen.”
Diversiteit
De afgelopen weken was de ‘Nashville-verklaring’ een stevig onderwerp van gesprek in Nederland. Binnen (en buiten) christelijke kringen werd de verklaring stevig besproken, omarmd, of afgewezen. Ik ben zelf van mening dat dergelijke thema’s zich niet lenen om vast te leggen in verklaringen – de inhoud daargelaten (wil je daar mijn mening over weten, stuur dan een berichtje). Maar los van de inhoud van de verklaring – en het daar wel of niet mee eens zijn – merkte ik het belang van geloofsopvoeding op de lange termijn:
Jesse en ik vinden het belangrijk dat onze kinderen leren om te gaan met diversiteit. Mensen verschillen op zoveel vlakken; we willen onze kinderen graag leren dat dit niet bedreigend is, maar interessant (of ook spannend) en leerzaam. Door de hele commotie rondom de Nashville-verklaring, drong het tot mij door: wil ik dat mijn kinderen later open staan voor mensen met welke seksuele geaardheid dan ook, dan is het nú het moment om een klein bodempje neer te leggen van openheid richting diversiteit. En daarom besloten we ons gezinsmoment te houden over ‘diversiteit’. Diversiteit in zijn algemeenheid – en seksuele geaardheid heel miniem daarin verweven.
Iedereen is anders
We beginnen ons gezinsmoment met een heerlijke fruitsalade. De salade is gemaakt van fruit in allerlei verschillende kleuren, vormen, smaken, en textuur. Heel divers, kleurrijk, en lekker. Intussen bouwen we een wereldkaart van Duplo-blokken. Op deze wereld zetten we allerlei (Duplo / Playmobil / etc. ) poppetjes die Elianne en Joël uit ons huis verzameld hebben: grote en kleine, bruine en witte (onze verzameling was toch niet erg divers, zo bleek), hele intelligente, hele grote, baby’s en oude oma’s, zieke mensen, een papa en een mama, twee mevrouwen die getrouwd zijn, kinderen, enz. enz. En wanneer tientallen poppetjes een plekje hebben gekregen op de wereld, stellen we een vraag: van wie houdt God nou het allermeeste, denk je? “Van iedereen natuurlijk!” roepen Elianne en Joël direct door de kamer. Die basis is in elk geval alvast gelegd!
We lezen het verhaal Niemand is zoals jij, over de ‘Nerflanders’: over iedereen die anders is, maar gemaakt en gewild door ‘Eli’. Het is een parabel (voor onze kids, op hun leeftijd, was dit best ingewikkeld om die relatie te leggen) op hoe God ons mensen heeft gemaakt, en dat wat Hij van ons vindt het enige is dat werkelijk telt. (Dit verhaal is overigens ook als film te kijken op YouTube.) We kijken en zingen het liedje: ‘Iedereen is anders’, en we lezen daarna Psalm 117 uit Psalms for Young Children. (Dit boek is helaas niet in het Nederlands verkrijgbaar; een ander prachtig boek van deze auteur wél, zie: De gezichten van God).
De wereld
Als afsluiter gaan we aan de slag om een wereldbol te schilderen. Twee dagen eerder hadden we met papier-maché al een ballon beplakt. (Tip: wist je dat je dit heel gemakkelijk kunt maken met bloem en water, in gelijke verhoudingen? Dit was mij onbekend, maar werkte uitstekend! En zeker met jonge kinderen is dit ideaal.) Dit is inmiddels opgedroogd, en zo hebben we 2 harde bollen. Elianne gaat direct aan de slag om een vulkaan te schilderen op haar wereldbol; Joël mengt allerlei kleuren door elkaar, en experimenteert zo met diversiteit 🙂
Geloofsopvoeding is iets op de lange termijn. Natuurlijk wist ik dat wel. Maar juist bij dit thema werd ik me er opnieuw van bewust dat het soms goed is om te realiseren dat de kleine stapjes die we nu zetten, effect kunnen hebben later.
