Jullie moeten aan de mensen vertellen dat je bij mij hoort. Dan zal ik ook tegen mijn hemelse Vader zeggen dat jullie bij mij horen.
[Matteüs 10 vers 32, Bijbel in Gewone Taal © Nederlands Bijbelgenootschap 2014]
[Monday Moment in de serie over het Matteüs-evangelie]
De laatste tijd landt het soms zomaar een beetje in mijn hart. Dat het bij Jezus écht veilig is. Ik kon dat wel belijden, maar merken dat je hart geheeld wordt op dat punt en het méér is dan woorden, is een geschenk. En ja, die woorden van Jezus, dat Hij zal zeggen dat ik bij Hem hoor, wat is dat mooi, wat is dat veilig, wat voelt dat als werkelijk Thuis komen.
Jezus spreekt deze woorden uit (en de tegenhanger in het volgende vers) in de context van het uitsturen van Zijn leerlingen. Wat een narigheid belooft Hij hen – niet dat Hij dat zal initiëren, maar het zal een logisch gevolg zijn van wat ze gaan doen. Zo Meester, zo volgelingen. En daarmee verwijst alles wat volgelingen van Jezus meemaken linea recta naar Jezus zelf. Onze weg is Zijn weg. Hij is de Weg. Hij is daar!
Wat Zijn weg ook is, en hoe onze weg in Zijn voetsporen ook zal lopen, uiteindelijk komen we Thuis. En als een echo, maar dan één die al eerder klinkt dan het geluid van de woorden die straks te horen zullen zijn, klinkt het nu al: ‘jij, jij hoort bij Mij! Bij Mij ben je Thuis.’
Jezus, wat is dit nou
voor promo-praatje?
Eerlijk, ja dat wel.
Het goede nieuws vertellen,
overal, maar wellicht verscheurd worden
als een onschuldig, weerloos schaap.
U nodigt mij uit om
op U te lijken.
En dit; dit is exact wat U deed:
lijden, gevangen,
verraden, onbegrepen,
gedood worden als een onschuldig schaap.
En als U mij het voorrecht geeft
op U te lijken
is mijn pad helder:
samen met U lijden.
Achter U aan
diezelfde weg lopen.
God! Wat verlang ik
die woorden te horen
uit Jezus' mond:
'Zij, ja zij,
zij hoort bij Mij!'
Eindelijk thuis.
Monday Moments zijn eenvoudigweg gedachten die ik opschrijf na het lezen van een Bijbelgedeelte.
© zoekennaarhetgoede.nl